Kimse kimseyi dinlemiyor!
Dinlemek bir sanat. Hem de öyle bir sanat ki icra edebilen çok az. Kendim dahil! Dinlemeyenler aralarında farklı gruplara ayrılıyor. Hiç dinlemeyenler... Hemen anlaşılıyor! Dinliyormuş gibi yapıp, arada telefonuyla oynaşan, biraz uzarsa sıkılıp etrafa bakanlar bu kategoriye giriyor. Sen çok ciddi bir şey anlatırken kolyeni nereden aldığını bile sorabiliyorlar mesela! Bunlar aynı zamanda telefonundan 10 dakika bile uzak kalamayan elektro manyaklar oluyor... Seninle baş başa yemek yerken telefonu masada ve sesi açık olan, gelen telefon ve mesajlara önemsiz bile olsa cevap verenler... Dinlerken yorum yapmadan duramayanlar... İşte ben bu gruba giriyorum! Çok içten ve önem vererek dinlerim aslında... Sonra ilgilenir, hatır sorarım... Çözüm bulmaya çalışırım... Falan filan... Bu yüzden dış kapının dış mandalları bile gelir derdini bana anlatır. Amaaaa dinlerken susamam! Arada yorum yaparım. Elimde değil, kaçıverir ağzımdan. Belki gerekli bir yorumdur a