Bakış açısı
Geçen sene bir gün yolda Fred’le karşılaştım. Bisikleti durdurup kulaklıklarımı çıkarttım merhaba diyebilmek için. “Dikkat et, çok açma müziğin sesini” dedi. “Arabaların sesini duymazsın, tehlikeli.” “Yok ben zaten ormana gidiyordum, spor yaparken dinliyorum müziği.” deyince çok şaşırdı. “Nasıl yani, ormanda kuş sesi dinlemek yerine müzik mi dinliyorsun?!” Hangi ağaçlara yakın hangi kuşların olduğunu, onların cıvıltılarının inanılmaz güzelliğini öyle ballandıra ballandıra anlattı ki, birden kendimi çok şey kaçırmış hissettim. Doğa aşığı arkadaşım Fred’in önerisine kulak verdiğim günden sonra bir daha ormanda kulaklıklarımı hiç takmadım. Kuşları dinledim. Gerçekten de ne konserler kaçırmışım ben! Üstelik baktığımı da adam akıllı görememişim. Her seferinde değişen renklere bu kadar dikkat etmemişim eskiden... Kokuları da içime böylesine çekmemişim... Bazen bir dost tavsiyesi hayatı olumlu anlamda değiştirebiliyor. Ne güzel! Bir de çocukların dünyaya bakış