H-a-r-i-k-a-y-ı-m !
28 şubat 2010... Bir Pazar sabahı... Reiki mastırımız Gülcan’ın etrafındaki rahat koltuklara oturmuş dikkatle onu dinliyorduk... Birbirini tanımayan dört kişi bütün günümüzü beraber geçirecektik... Gülcan’ı da hiçbirimiz tanımıyorduk aslında. Birilerinin tavsiyesi ile kendimizi onun ofisinde bulmuştuk. Önce tanışma turumuzu yaptık. Herkes kendini tanıttı. Fakat bir kural vardı. Kendimizi anlatırken hiçbir olumsuz cümle kurmayacak, sadece iyi taraflarımızdan bahsedecektik. Bu kolay gibi görünse bile zor bir egzersiz. Ben şöyleyim, ben böyleyim diye kendini övmek hiç kolay değil. Ama en zoru sonunda söylememiz gereken kelimeydi. Göğsümüzü gere gere ve sesimiz çıktığı kadar bağırarak “H-a-r-i-k-a-y-ı-m” demeliydik. Bir kaç defa, inanarak söyleyene kadar... Hepimiz biraz zorlandık, çekindik, güldük ama söyledik. İnsanın “harika” olduğunu düşündüğü anlar çok fazla değil aslında. Kendine inanmak ve kendini iyi satmak da bir sanat. Benim hiçbir zaman öğrenemeyeceğim bir sa